فرزندان رضوی روح ا...

رسیدیم به یکی از فصل‌های بهشتی زمان؛ به دهه کرامت. به زادروز فرخنده بانویی که «مادرترین دختر دنیا» برازنده اوست. آسمان پاکی که بی نهایت ستاره در خویش دارد؛ بی بی فاطمه معصومه (س) که یک حوزه در دامن پروریده است با عالِمانی که عالم را به نور سیراب می‌کنند. زادروز بی بی را روز دختر هم نامیده اند. در نگاه کرامند اسلام نیز دختر یعنی گل. اصلا گل‌ها اسم خود را از دختر‌ها می‌گیرند.

نگاه کنید دامن بهاری زمین را؛ نرگس، مریم، نسرین، نسترن، لاله، شقایق و... همه گواهی دخترانه بهارند. این بهار، چون به آستان مقدس حضرت معصومه (س) می‌رسد، کرامت معنا می‌گیرد تا آیه نیز نام دختر ایرانی شود در کشوری که قرآن، قانون اساسی اساسی اساسی آن است. هیچ اساسی بدون و به دور از قرآن در این ملک پا نمی‌گیرد و هیچ نظمی سامان نمی‌یابد مگر در جغرافیای قرآنی.

امسال، اما در چرخش ماه و خورشید، رحلت تاب سوز و جانگداز فرزند معنوی حضرت معصومه (س)، حضرت امام روح ا... (ره)، به این دهه گره خورده است؛ مردی که گویا تجسم حدیثی است که پدر حضرت معصومه (س) و امام رضا (ع)، حضرت کاظم (ع)، فرموده است: «مردی از اهل قم، مردم را به سوی حق دعوت می‌کند.

قومی با او جمع می‌شوند؛ مانند پاره‌های آهن که تندباد‌های حوادث آن‌ها را نمی‌لغزاند. از جنگ خسته و ملول نمی‌شوند و نمی‌ترسند و به خداوند توکل می‌کنند و سرانجام نیک برای پرهیزگاران خواهد بود.» بیانی که معرفی شاخصه‌های یاران روح ا... نیز هست.

اگر انقلاب اسلامی را و دفاع مقدس را درست بازبخوانیم، خواهیم دید که لشکریان خمینی، همانان که در آغاز دهه ۴۰ نوید برخاستنشان را از اصلاب و گهواره‌ها داد، با او چنان همراه شدند و چنان بر عهد خود استوار ماندند که حسرت پاره‌های به هم پیوسته آهن را هم برمی انگیخت.

طوفان از پی طوفان آمد. کودتا رقم خورد. غائله‌های تجزیه طلبی از شرق تا غرب و شمال و جنوب ایران را دربر گرفت. جنگ ۸۳ ملت علیه ما هشت سال طول کشید. تحریم‌ها چنان هوشمند و روزافزون بود که هوش از سر خود تحریم کنندگان برد، اما ما تسلیم نشدیم.

دشمن به عسر و سختی ما نظر داشت و تسلیم مان را انتظار می‌کشید، ما، اما به یسر نظر داشتیم که به گفته قرآن همراه عسر زاده می‌شود. چنین بود که ما مرگ و نابودی کسانی را به چشم دیدیم که چشم به نابودی و مرگ ما داشتند. این چه می‌تواند باشد جز وعده صادقی که در پایان حدیث امام کاظم (ع) بدان تصریح شده است؟ والعاقبه للمتقین.

اینکه در دهه کرامت، در گذر از همه مصائب و تنگنا‌ها در آستان حضرت شمس الشموس (ع) کرامت را زندگی می‌کنیم، ترجمان روشن سرانجام نیکی است که خدا برای پرهیزکاران مقدر فرموده است؛ چنان محکم که از تدبیر بدخواهان هم کاری برنمی آید. ما در مکتب روح ا... و با هدایت خلف صالحش، به شأنی رسیده ایم که برای زیست کنندگان براساس احادیث رضوی، تحریر شده است.

سختی هست، اما ما عقل و ایمانمان را در ساحت اندیشه رضوی کامل می‌کنیم. چنین است که به هم گمان خیر داریم و از بدی در حق هم احساس ایمنی می‌کنیم. امنیت احترام برانگیز ملی هم، رهین همین خیراندیشی ما در حق یکدیگر است؛ چیزی که امام خمینی (ره) تعلیم مان کرد تا از ما مردمانی ساخته شود که در کلام تبییتی حضرت کاظم (ع)، شاخص گذاری شده است.